Άντζελα Δημητρίου-Ακατοίκητες οι νύχτες-Antzela Dimitrou-Akatoikites oi nyxtes

Ακατοίκητες οι νύχτες Στίχοι: Φοίβος Μουσική: Φοίβος Πρώτη εκτέλεση: Άντζελα Δημητρίου Η μοναξιά να μου παίζει παιχνίδια κι εγώ σα γάτα στου καιρού τα σκουπίδια Κάτι δικό σου να ζητάω για να ζήσω, συνήθισα. Εσύ αλλού να παλεύεις να φτάσεις κι απουσία σου να παίρνει διαστάσεις άλλο ένα βράδυ με το φόβο παρέα, συνήθισα. Του μυαλού μου οι οθόνες παίζουνε το πρόσωπο σου και του κόσμου οι εικόνες σβήσανε. Στης αγάπης μου τα τζάμια τριγυρνάει το είδωλο σου, οι σιωπές γίναν ποτάμια με πνίξανε. Ακατοίκητες οι νύχτες, ακατοίκητες κι οι λέξεις αν εδώ δεν επιστρέψεις τέλειωσα. Ακατοίκητες οι νύχτες, ακατοίκητο το σώμα χώρια σου μια μέρα ακόμα ένιωσα. Μέχρι να ντύσω της ψυχής μου τη γύμνια γίνομαι ένα με της νύχτας τ΄ αγρίμια. Κι αν θα με πιάσουν τι θα μου κάνουν; Α! δεν νοιάζομαι. Εμείς οι δύο μες την πόλη δυό ξένοι δεν το αντέχω αυτό με τρελαίνει. Ο άνθρωπος μου έχει γίνει εχθρός μου, διχάζομαι. Του μυαλού μου οι οθόνες παίζουνε το πρόσωπο σου και του κόσμου οι εικόνες σβήσανε. Στης αγάπης μου τα τζάμια τριγυρνάει το είδωλο σου, οι σιωπές γίναν ποτάμια με πνίξανε. Ακατοίκητες οι νύχτες, ακατοίκητες κι οι λέξεις αν εδώ δεν επιστρέψεις τέλειωσα. Ακατοίκητες οι νύχτες, ακατοίκητο το σώμα χώρια σου μια μέρα ακόμα ένιωσα. tradução Desocupadas noites A solidão me lança no meu jogo E eu a gata no tempo Algo de ti me pede e pergunto se vou viver, acostumei Você luta mais para atingir e sua impossibilidade de obter dimensões mais uma noite com medo junto, acostumei A minha cabeça os esquemas jogam na sua cara e o mundo e as imagens apagadas No meu amor a vista vagueia na sua imagem os silêncios se tornam rios com anegações Desocupadas as noites, desocupadas e as palavras que aqui não retornam terminam Desocupadas as noites, desabituado o corpo, seu lugar, um dia ainda me senti Talvez vou vesir a nudez de minha alma Fme torno uma com noites com animais selvagens E se vou obter aquilo que devo fazer? Ah! não me interessa. Nós os dois com a cidade, dois estranhos não aguento isso que me enlouquece O meu homem tem se tornado o meu inimigo A minha cabeça os esquemas jogam na sua cara e o mundo e as imagens apagadas No meu amor a vista vagueia na sua imagem os silêncios se tornam rios com anegações Desocupadas as noites, desocupadas e as palavras se aqui não retornam terminam Desocupadas as noites, desabituado o corpo, seu lugar, um dia ainda me senti