Bem vindo Καλωρόσιμα

Καλος ήλθατε στο νέο βλογ για τηω ελληνιή μούσική, στίχοι στα ελληνικά γλωσσα και στα πορτογαλικά γλωσσα για όσους θέλουν να μάθουν την ελληνκή τραγούδια.

Bem vindo ao novo blog sobre a música grega. A Grécia possui uma das mais ricas produções musicais do mundo, com todos os gêneros culturais, do tradicional aos ritmos modernos com um toque que faz uma ponte entre oriente e ocidente.
e-mail: funchalmarco@hotmail.com

domingo, 11 de dezembro de 2011

Δέσποινα Βανδή-Θυμήσου-Despina Vandi- Thymisou


Θυμήσου - 2002            

Στίχοι:
Βαγγέλης Κωνσταντινίδης & Φοίβος
Μουσική:
Φοίβος
1. Δέσποινα Βανδή
 

Ήμασταν οι δυο μας
παραμύθι παιδικό μας
τώρα οι σιωπές μας
πλημμυρίζουν τις στιγμές μας
Σώματα θιγμένα
δίχως χάδι δίχως βλέμμα
τι να πω

Είχαμε οι δυο μας
έναν έρωτα θεό μας
Λόγια και εικόνες
ξαφνικά γίναν χειμώνες
Σχέδια μεγάλα
καταντήσανε μια στάλα
τι να πω

Θυμήσου
που τις νύχτες αγκαλιά σου με κρατούσες
και ψιθύριζες γλυκά πως μ’ αγαπούσες
Θυμήσου

Θυμήσου
που ξυπνούσα από τους χτύπους της καρδιάς σου
και αντάμωνε η πνοή μου τη δικιά σου
Θυμήσου

Άλλο δεν μπορούμε
σαν αιχμάλωτοι να ζούμε
Δυο κεριά λιωμένα
που έχουν μείνει κολλημένα
είναι αυτή η αγάπη
και κανείς δεν κάνει κάτι
τι να πω



Recorde - 262 Αναγνώσεις                
       

Στίχοι: Βαγγέλης Κωνσταντινίδης & Φοίβος
Μουσική: Φοίβος
Πρώτη εκτέλεση: Δέσποινα Βανδή

Ήμασταν οι δυο μας
παραμύθι παιδικό μας
τώρα οι σιωπές μας
πλημμυρίζουν τις στιγμές μας
Σώματα θιγμένα
δίχως χάδι δίχως βλέμμα
τι να πω

Είχαμε οι δυο μας
έναν έρωτα θεό μας
Λόγια και εικόνες
ξαφνικά γίναν χειμώνες
Σχέδια μεγάλα
καταντήσανε μια στάλα
τι να πω

Θυμήσου
που τις νύχτες αγκαλιά σου με κρατούσες
και ψιθύριζες γλυκά πως μ’ αγαπούσες
Θυμήσου

Θυμήσου
που ξυπνούσα από τους χτύπους της καρδιάς σου
και αντάμωνε η πνοή μου τη δικιά σου
Θυμήσου

Άλλο δεν μπορούμε
σαν αιχμάλωτοι να ζούμε
Δυο κεριά λιωμένα
που έχουν μείνει κολλημένα
είναι αυτή η αγάπη
και κανείς δεν κάνει κάτι
τι να πω

Letra: Vangelis Konstantinidis & Foivos
Música: Foivos
Desempenho primeiro: Despoina Vandi

Estávamos nós dois
conto de nossos filhos
agora o nosso silêncio
inundando os nossos momentos
corpos desequilibrados
sem toque, sem olhar
o que digo

Nós dois tivemos
uma paixão, nosso deus
Palavras e imagens
de repente, eles tornaram-se invernos
planos antigos
acabou um pouco
o que digo

recorde
que as noites te abraçar com vigor
e sussurra doce que você me amou
lembrar

recorde
que desperto pelas batidas de seu coração
e responder a cada meu suspiro a sua lembrança

Mais não podemos
foram levados como prisioneiros para se vivermos
Duas velas derretidas
que ficaram coladas
é este amor
e você faz, você não faz nada
o que digo
   Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 29-01-2012 @ 11:32

Nenhum comentário:

Postar um comentário