Ελεωνόρα Ζουγανέλη Φωνητικά - Β φωνές: Γιώργος Νταλάρας-Όταν πέφτει το βράδυ-Eleonora Zouganeli-Otan peftei to bradi Otan peftei to vrady

Όταν πέφτει το βράδυ          
 
Στίχοι: Νίκος Σταθόπουλος
Μουσική: Μιχάλης Κουμπιός
Πρώτη εκτέλεση: Ελεωνόρα Ζουγανέλη     Φωνητικά - Β φωνές: Γιώργος Νταλάρας


Η σιωπή των ανθρώπων
-όταν πέφτει το βράδυ-
Σαν ανήσυχο «γεια σου»
Σαν απίστευτο όχι
Σαν μετέωρο χάδι.

Μια πλανόδια λύπη
-όταν πέφτει το βράδυ-
Μια δεκάρα στο δρόμο
Σαν ευχή ξεχασμένη
Στ' ουρανού το πηγάδι.

Όταν πέφτει το βράδυ
Όταν πέφτει το βράδυ
Η ζωή μου πώς τρίζει
Σαν το φως που ραγίζει.
Όταν πέφτει το βράδυ
Όταν πέφτει το βράδυ
Στα σβηστά όνειρά μου
Ναυαγός η χαρά μου.

Στο βυθό της αγάπης
-όταν πέφτει το βράδυ-
Ένα πλοίο από χιόνι
Μια τσιγγάνα στα μαύρα
Ένα σκάρτο πετράδι
Εποχή των ψιθύρων
-όταν πέφτει το βράδυ-
«δεν ακούω», «ξαναπέστο»
«σ' αγαπώ», «θα γυρίσω»
Λες και φταίει το σκοτάδι

Quando cai a noite
	Η σιωπή των ανθρώπων -όταν πέφτει το βράδυ- Σαν ανήσυχο «γεια σου» Σαν απίστευτο όχι Σαν μετέωρο χάδι. Μια πλανόδια λύπη -όταν πέφτει το βράδυ- Μια δεκάρα στο δρόμο Σαν ευχή ξεχασμένη Στ' ουρανού το πηγάδι. Όταν πέφτει το βράδυ Όταν πέφτει το βράδυ Η ζωή μου πώς τρίζει Σαν το φως που ραγίζει. Όταν πέφτει το βράδυ Όταν πέφτει το βράδυ Στα σβηστά όνειρά μου Ναυαγός η χαρά μου. Στο βυθό της αγάπης -όταν πέφτει το βράδυ- Ένα πλοίο από χιόνι Μια τσιγγάνα στα μαύρα Ένα σκάρτο πετράδι Εποχή των ψιθύρων -όταν πέφτει το βράδυ- «δεν ακούω», «ξαναπέστο» «σ' αγαπώ», «θα γυρίσω» Λες και φταίει το σκοτάδι		O silêncio dos homens quando cala a noite Como um nervoso: tchau Como um inacreditável: não como um meteoro de afago Uma vagante tristeza quanto cala a noite Uma moedinha na rua Como desejo esquecido No poço do céu Quando cala a noite Quando cala a noite A minha vida range Como a luz partida. Quando cala a noite Quando cala a noite No apagado sonho meu Naufraga a minha alegria No fundo do amor -quando cala a noite - Um barco de neve Uma cigana no negro Uma pedra descartada Época que sufoca - Quando cala a noite - “!não escuto” “de novo” «te amo», «vou voltar» come se culpasse a escuridão
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal