Αργύρος Κωνσταντίνος-Ποτέ ξανά-Argyros Konstantinos-Pote ksana

Ποτέ ξανά        
 
Στίχοι:   Ναταλία Γερμανού
Μουσική:   Γιώργος Θεοφάνους
1. Κωνσταντίνος Αργυρός

Άλλη ευκαιρία μη ζητάς, δεν περισσεύει άλλη συγγνώμη,
έχω αδειάσει από καρδιά κι είναι αδιέξοδα οι δρόμοι.
Το ξέρω δε θα ξαναβρώ τέτοια αγάπη στη ζωή μου.
Μα προτιμώ μια μοναξιά που θα `ναι σίγουρα δική μου.

Εγώ να εμπιστευτώ πάλι εσένα ποτέ ξανά.
Κομμάτια εγώ δε γίνομαι για σένα ποτέ ξανά!..

Με τσάκισες, με ρήμαξες σαν να `μουν ο χειρότερος εχθρός σου
Γι’ αυτό ποτέ μην ξαναπείς πως είμαι ο άνθρωπός σου!..

Το ξέρω δε θα ξαναβρώ το γέλιο σου όπου κοιτάζω,
τη μυρωδιά σου θα ζητώ σε όποιο σώμα αγκαλιάζω.
Το ξέρω δε θα ξαναβρώ κι αυτός ο πόνος δεν περνάει.
Μα προτιμώ μια μοναξιά που αληθινά με αγαπάει...

Εγώ να εμπιστευτώ πάλι εσένα ποτέ ξανά.
Κομμάτια εγώ δε γίνομαι για σένα ποτέ ξανά!..

Με τσάκισες, με ρήμαξες σαν να `μουν ο χειρότερος εχθρός σου
Γι’ αυτό ποτέ μην ξαναπείς πως είμαι ο άνθρωπός σου!..

Nunca mais Άλλη ευκαιρία μη ζητάς, δεν περισσεύει άλλη συγγνώμη, έχω αδειάσει από καρδιά κι είναι αδιέξοδα οι δρόμοι. Το ξέρω δε θα ξαναβρώ τέτοια αγάπη στη ζωή μου. Μα προτιμώ μια μοναξιά που θα `ναι σίγουρα δική μου. Εγώ να εμπιστευτώ πάλι εσένα ποτέ ξανά. Κομμάτια εγώ δε γίνομαι για σένα ποτέ ξανά!.. Με τσάκισες, με ρήμαξες σαν να `μουν ο χειρότερος εχθρός σου Γι’ αυτό ποτέ μην ξαναπείς πως είμαι ο άνθρωπός σου!.. Το ξέρω δε θα ξαναβρώ το γέλιο σου όπου κοιτάζω, τη μυρωδιά σου θα ζητώ σε όποιο σώμα αγκαλιάζω. Το ξέρω δε θα ξαναβρώ κι αυτός ο πόνος δεν περνάει. Μα προτιμώ μια μοναξιά που αληθινά με αγαπάει... Εγώ να εμπιστευτώ πάλι εσένα ποτέ ξανά. Κομμάτια εγώ δε γίνομαι για σένα ποτέ ξανά!.. Με τσάκισες, με ρήμαξες σαν να `μουν ο χειρότερος εχθρός σου Γι’ αυτό ποτέ μην ξαναπείς πως είμαι ο άνθρωπός σου!.. Outra oportunidade não pergunte, não há mais desculpas eu esvaziei do coração os becos sem saída Eu sei que não vou recuperar esse amor na minha vida. Mas eu prefiro a solidão que ela estaria certamente comigo Eu não posso nunca mais confiar em você Pedaços que não se constituem nunca mais!.. Com quebras, com ruínas, como foram seus próprios piores cacos Disso nunca você me disse novamente, como sou seu homem!.. Eu sei que não vou recuperar o meu sorriso onde vejo, o seu cheiro vai se perguntar pelo corpo que abraço Eu sei que não vou encontrar novamente e essa dor não vai passar. Mas eu prefiro a solidão que realmente me ama ... Eu não posso nunca mais confiar em você Pedaços que não se constituem nunca mais!.. Com quebras, com ruínas, como foram seus próprios piores cacos Disso nunca você me disse novamente, como sou seu homem!    Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal