Ν[οτις Σφακιανάκης-Εσύ η θάλασσα-Notis Sfakianakis- Esy h thalassa

Εσύ, η θάλασσα        
 
Στίχοι:   Βίκυ Γεροθόδωρου
Μουσική:   Δήμος Αναστασιάδης
1. Νότης Σφακιανάκης

Μου λες δεν υπάρχει ούτε αύριο ούτε χθες...
Μόνο τώρα είναι όλα και στιγμές...
Κι όταν φύγεις θα περάσει,
ο καιρός θα μας αλλάξει.
Η αγάπη μας θα γίνει πια καπνός...
Μα εγώ σου λέω μείνε, η απόφαση μου γίνε
γίνε σώμα μου πριν γίνεις χωρισμός.

Εσύ, η Θάλασσα κι ότι ονειρεύτηκα
Όσο σε πάλεψα, τόσο σε ερωτεύτηκα.
Μια τον βυθό και μια το κάθε σου νησί.

Εσύ, η Θάλασσα και ότι αγάπησα
Μέσα στο κύμα σου το σώμα μου άφησα.
Να πάει εκεί που πια δε θα χει επιστροφή.

Μου λες δεν αξίζουν παρά μόνο οι διαδρομές...
Οι σταθμοί είναι για λίγο αν το θες.
Παρακάτω πας και φεύγεις, την αλήθεια αποφεύγεις.
Κάθε δέσιμο κοστίζει λες πολλά...
Μα εγώ φωνάζω όχι, το δικό μου αστέρι το χει
Μιας που άναψε κρατάει την φωτιά.

Εσύ, η Θάλασσα κι ότι ονειρεύτηκα
Όσο σε πάλεψα, τόσο σε ερωτεύτηκα.
Μια τον βυθό και μια το κάθε σου νησί.

Εσύ, η Θάλασσα και ότι αγάπησα
Μέσα στο κύμα σου το σώμα μου άφησα.
Να πάει εκεί που πια δε θα χει επιστροφή.

Você, o mar Μου λες δεν υπάρχει ούτε αύριο ούτε χθες... Μόνο τώρα είναι όλα και στιγμές... Κι όταν φύγεις θα περάσει, ο καιρός θα μας αλλάξει. Η αγάπη μας θα γίνει πια καπνός... Μα εγώ σου λέω μείνε, η απόφαση μου γίνε γίνε σώμα μου πριν γίνεις χωρισμός. Εσύ, η Θάλασσα κι ότι ονειρεύτηκα Όσο σε πάλεψα, τόσο σε ερωτεύτηκα. Μια τον βυθό και μια το κάθε σου νησί. Εσύ, η Θάλασσα και ότι αγάπησα Μέσα στο κύμα σου το σώμα μου άφησα. Να πάει εκεί που πια δε θα χει επιστροφή. Μου λες δεν αξίζουν παρά μόνο οι διαδρομές... Οι σταθμοί είναι για λίγο αν το θες. Παρακάτω πας και φεύγεις, την αλήθεια αποφεύγεις. Κάθε δέσιμο κοστίζει λες πολλά... Μα εγώ φωνάζω όχι, το δικό μου αστέρι το χει Μιας που άναψε κρατάει την φωτιά. Εσύ, η Θάλασσα κι ότι ονειρεύτηκα Όσο σε πάλεψα, τόσο σε ερωτεύτηκα. Μια τον βυθό και μια το κάθε σου νησί. Εσύ, η Θάλασσα και ότι αγάπησα Μέσα στο κύμα σου το σώμα μου άφησα. Να πάει εκεί που πια δε θα χει επιστροφή. Você me diz que não há amanhã ontem ... Só agora tudo é feito de momentos ... E quando você sai vai passar, o tempo vai nos mudar. Nosso amor vai se tornar mais fumaça ... Mas eu estou dizendo fique, a decisão de se tornar minha Torne-se meu corpo antes de se tornar uma separação. Você, o Mar e o quanto sonhou Enquanto eu lutava para ambos se apaixonaram. A parte inferior e uma em cada um a sua ilha. Você, o mar amado Dentro da sua onda que deixou o meu corpo. Indo para ali onde não tem mais que voltar. Você me diz que não vale só os caminhos ... As estações são para poucos se quiserem. Aqui você vai e vai, evitando a verdade. Cada um custa ligação dizendo muito ... Mas eu não gritar, minha estrela tem o Que mantém o fogo aceso. Você, o Mar e sonhou que Enquanto eu lutava para ambos se apaixonaram. A parte inferior e uma em cada um a sua ilha. Você, o mare amado Dentro da onda que deixou meu corpo. Indo para ali onde não tem mais que voltar.    Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal